روانشناسان و جامعه شناسان بر این باورند که شیوه ی ارتباط و رفتار والدین در شکل گیری شخصیت و کنش فردی و اجتماعی فرزند، تاثیر دارد و همچنین دلیل اختلالات روانی و اختلافات را ، نابه سامان بودن شیوه ی برخورد و رفتار کانون خانواده است زیرا سلامتی و تعادل رفتاری خانواده بر کیفیت روابط خانوادگی و اجتماعی ارتباط مستقیم دارد.
با اهمیت بر مهارت های رفتاری اشاره شده می توان بر روی نوع و چگونگی رفتار فرزندان تاثیر مثبت و مستقیم داشت :
1- شناخت دوران کودک ( کودکی، نوجوانی ، جوانی )
2- تاکید احترام به والدین و اعضای خانواده
3- صبر داشتن هنگام برخورد و رفتار با فرزند
4- متحد بودن شیوه و رفتار والدین در تربیت فرزندان
5- وجود تفاهم شیوه و رفتار والدین در تربیت فرزندان
6- مقتدرانه برخورد کردن با فرزند
7- ارتباط منطقی داشتن با فرزندان
8- احترام گذاشتن به فرزندان
9- نظارت داشتن بر رفتار فرزند
10- مسلط بودن بر رفتار فرزند
11- تقویت کردن باورهای دینی و معنوی
12- وقت شناسی در صحبت کردن با فرزند
13- با ارزش دیدن نظر فرزند
14- شنونده بودن والدین
15- سهیم شدن در کارهای فرزند
16- همکاری داشتن با فرزند
17- آموزش پیروی کردن از دستورالعمل ها و قوانین
18- احترام به وسایل و فضای شخصی فرزند
19- تمرین ایجاد ارتباط چشمی
20 – مودبانه صحبت کردن والدین با فرزند
21- درآغوش گرفتن هدفمند والدین
22- محبت کردن والدین
23- توجه به خواسته های فرزند
24- اهمیت دادن به احساس فرزند
25- حضور فعال والدین در خانه
26- خاموش کردن وسایل مزاحم محیط زندگی
27- همبازی بودن با فرزند
28- وقت اختصاصی و خصوصی گذاشتن والدین برای فرزند
29- همدلی و همدردی با فرزند
30- نچیدن پر پرواز فرزند
31- مسخره نکردن رویای فرزند
32- کتاب خواندن با فرزند
33- نشان دادن رضایت از کاری های خوب فرزند
34- آموزش نه گفتن
35- قاطعانه عمل کردن در برابر رفتارهای بد فرزند
36- آموزش دادن شجاعت به فرزند
37- آموزش مسئول بودن به فرزند
38- لوس بار نیاوردن فرزند
39- دوری از جنگ کردن بر سر غذا با فرزند
40- فرصت به انتخاب فرزند
41- ابراز علاقه والدین به فرزند
42- حفاظت از لبخند فرزند
43- اهمیت دادن به خواب آلود بودن فرزند
44- راستگو بودن