به رفتار و واکنش هایی گفته می‌شود که کودک از نظر اجتماعی به صورت تنها باقی می‌ماند و به ندرت میتواند با دوستان و هم‌سن وسالهایش تعامل برقرارکرده و یا مشغول به بازی شود گوشه گیری گفته می‌شود.
گوشه گیری از ویژگی های است که افراد از دوران کودکی به همراه دارند این افراد بدون کمک گرفتن از کسی کارهای خود را انجام می‌دهند و اغلب دوستان و اطرافیان آنها افراد خجالتی هستند.
گوشه گیری که از خجالت کشیدن شروع می‌شود و سپس به مشکلاتی همچون خشم و افسردگی منجرب می‌شود.کودک در کارهای جمعی کمتر شرکت می‌کند علت های متفاوتی می تواند داشته باشد.
کودکی که گوشه گیر است نمی‌تواند مسایل و مشکلات خودش را در عالم واقعیت حل کند و به تخیل وخیال بافی می‌پردازد و هدفی ندارد هیچ تلاشی نمی کند و نمیداند که چه باید بکند.
گوشه گیری (انزوا طلبی) که در دوره نوجوانی بیشتر دیده می‌شود، یکی از رفتارهای شایع بین کودکان و نوجوانان است که والدین را به شدت آزار می دهد و اگر درمان نشود به سمت مشکلات زود رنج شدن و عدم اعتماد به نفس سوق پیدا می‌کند.
ازعلایم که که در بروز گوشه گیری در کودک دیده می‌شود:
- اجتناب از تفریح و بودن با دیگران
- نگرانی از آینده
- تسلیم خواسته های دیگران
- عدم اعتماد نسبت به تواناییهای خود
- خجالتی بودن و سکوت کردن
- احساس ترس و ناامیدی
- احساس حقارت شدید
- نداشتن اعتماد به نفس
راههای کاربردی که میتواند به والدین در مقابل کودکان گوشه گیرکمک کند:
- هرگز در مقابل او نگویید که خجالتی یا کم رو هستی.
- هرگز کودک را در جمع دوستان و همسالان خودش مورد تمسخر قرار ندهید واز او حمایت کنید.
- رفتارهای خوب و مثبت او راتحسین کنید.
- سعی کنید در کارها و بعضی از مشکلات از او راهنمایی بخواهید.
- در بازی های کودکانه او شرکت کرده ودر آن شکست بخورید و به او نشان بدهید وقتی شکست میخورد این آخر راه نیست.
- اگر اشتباهی را انجام می‌دهد کودک را نسبت به اشتباهش آگاه کنیم و مسولیت اشتباهش رو بپذیرد.
- از کنترل و حمایت های بیش از حد بپرهیزیم.
- والدین با صبر و حوصله و کمک گرفتن ازعلم روانشناسی میتوانند به کودکان خود کمک کنند.