بیش فعالی یا اختلال کم توجهی-بیش فعالی (ADHD) یک اختلال روانی است که معمولاً در دوران کودکی شناسایی می‌شود، اما ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد. این اختلال مشخصه‌های خاصی دارد که بر فعالیت‌های روزمره، توانایی‌های اجتماعی و درک تحصیلی انسان تأثیر می‌گذارد. این اختلال یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی در سنین کودکی است و تأثیرات آن می‌تواند شامل مشکلات در ارتباطات اجتماعی، یادگیری و حتی مدیریت احساسات باشد.

اختلال ADHD به سه نوع عمده تقسیم می‌شود: نوع کم توجهی، نوع بیش فعالی-تکانشی و نوع ترکیبی. نوع کم توجهی به مشکلاتی در تمرکز و توجه مربوط می‌شود، به‌طوری‌که فرد ممکن است در تکمیل وظایف یا در پیگیری مکالمات در محیط‌های اجتماعی دچار مشکل شود. نوع بیش فعالی-تکانشی همچنین به رفتارهای ناپایدار و مشکل در کنترل خود اشاره دارد، که ممکن است به حرکات سریع، پرحرفی و یا تصمیم‌گیری‌های ناگهانی منجر شود. نوع ترکیبی شامل نشانه‌های هر دو دسته است و افراد مبتلا به این نوع ممکن است با چالش‌های بیشتری در زندگی روزمره مواجه شوند.

علت دقیق بروز اختلال ADHD هنوز به‌طور کامل مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی، محیطی و مغزی ممکن است در آن نقش داشته باشند. به عنوان مثال، مطالعات نشان داده‌اند که بروز این اختلال در خانواده‌ها ممکن است افزایش یابد، که نشان‌دهنده تأثیر عوامل ژنتیکی است. همچنین، عواملی نظیر قرار گرفتن در معرض سموم در دوران بارداری، زایمان زودرس، و اختلالات مغزی اولیه نیز ممکن است با بروز این اختلال مرتبط باشند.