بچه ها به دلایل مختلفی خبرچینی میکنند. اکثر آنها نمیدانند اینکار اشتباه است و نباید تکرار کنند و معمولا انگیزه های متفاوت بچگانه دارند. بسیاری از کودکان به ویژه از سن 5 تا 10 سالگی عادتی به نام خبرچینی پیدا می کنند. یعنی هر نوع صحبتی را در خانه بشنوند با غریبه ها بازگو می کنند و نا خواسته بین دوستان و همبازی ها یا حتی والدین خود را نیز به هم می زنند، بسیاری از خانواده‌ها به علت تربیت نامناسب کودک خود، باعث پرورش کودکی خبر چین می شوند پس باید روش هایی برای متوقف کردن این رفتار یاد بگیرند با کودک خشن و عصبی برخورد نکنید و با آرامش سعی کنید رفتار نادرستش را اصلاح کنید. رفتار کودکان معمولا تابع رفتار اعضای خانواده است. در ابتدا به رفتار خود و دیگر اعضای خانواده‌تان توجه کنید. خودتان به موضوع رازداری و صحبت درباره مسائل خصوصی‌تان در حضور دیگران اهمیت می‌دهید یا در جمع‌های خانوادگی مدام چنین بحث‌هایی را پیش می‌کشید؟ اگر جواب شما به این سوال مثبت است، پس اول از خودتان شروع کنید. این سبک رفتاری را تغییر دهید تا فرزندتان هم از شما یاد بگیرد. دست کم در مقابل او چنین کاری را نکنید. سعی کنید الگوی خوبی برای فرزندتان باشید. اما در شرایطی که خودتان هم چنین خصلتی ندارید و کودک شما شروع به برملا کردن رازهای خانوادگی میکند، با کودک هیچ برخورد تندی نکنید و او را در مقابل جمع تحقیر یا دعوا نکنید. اگر خواستید واکنشی نشان بدهید، فقط باید در این حد باشد که با نگاه جدی و بدون کلام به او نگاه کنید تا او متوجه شود که نباید چنین حرفی بزند. سپس فرزندتان را صدا کنید و در جای خلوتی به او تذکر بدهید.
با کودکان خبرچین چه برخوردی کنیم؟
وقتی کودک خبرچینی می کند، نباید به او بخندید و تشویقش کنید. اما نباید با او بد و خشن هم برخورد کنید تا لجباز تر شود. در برابر این رفتار از عباراتی مثل«نمی دانستم اما کاش رازهای دوستت را به من نمی گفتی»، «چه خوب که تو فقط این بار این راز را به من گفتی و اغلب راز داری» و … استفاده کنید. درواقع با رفتاری عادی و خنثی، رفته رفته امید بچه را برای پاداش گیری در قبال خبرچینی کم کنید. بین اطلاع رسانی و خبرچینی مرزی باریک وجود دارد. کودک را متوجه کنید که با خبرچینی درواقع مرزهای احترام را از بین می برد و حتی باعث مشکلاتی بزرگ می شود.
هر کودکی یک اخلاقی دارد و شاید کودک شما از جمله بچه هایی باشد که دوست ندارند مستقیم دستور بگیرند. بنابراین می‌توانید در قالب داستان، شعر، نمایش یا حتی تماشای یک فیلم به وی بگویید نظرتان در مورد خبرچینی و رفتار اشتباه خبرچین ها چیست. گاهی کودک به علت کم توجهی خانواده و والدین یا حتی معلمهای مدرسه دست به خبرچینی می زند. به کودک توجه کنید. برایش وقت بگذارید و به او نشان دهید برای محبت دیدن از سوی شما نیازی به خبرچینی کردن نیست.
علل خبرچینی کودکتان را کشف کنید
به دنبال به دست آوردن قدرت بیشتر یا برای جلب توجه و محبت است؟ این سوالی است که شما باید به دنبال جواب آن باشید. شاید کودک شما متوجه حساسیت‌هایتان شده است و می‌خواهد به نوعی از شما انتقام‌جویی کند. اگر کودکتان نیاز به محبت بیشتری دارد؛ برایش وقت بگذارید، با او بازی کنید و این نیاز او را برطرف کنید. اگر هم به دنبال کسب قدرت است، باید اعتماد به نفس او را تقویت کنید تا با چنین کارهایی به دنبال جلب توجه نباشد. شاید اصلا کودکتان تعریفی از خبرچینی و مصداق‌های آن نداشته باشد. می‌توانید در این زمینه با او صحبت کنید و درباره رازهایی که نباید آنها را با دیگران در میان بگذارد، به او اطلاعات دهید. به او تاکید کنید که برعکس دیگران، پدر و مادرش محرم اسرار او هستند و او باید حتما شما را از اتفاقاتی مثل زد و خورد با دوستان، آزار دیدن توسط دیگران و کمک خواستن آگاه کند.
رازداری را به کودکتان آموزش دهید
کودکان همانگونه که مانند ضبط صوت هرچه را می شنوند پخش می کنند ، هرچه را می بینند هم مانند آن رفتار میکنند، لذا یکی از دلایل دهن لقی کودکان، خود والدین هستند. از آنجایی که حریم خصوصی خیلی برای کودک جا نیفتاده است هنگامی که والدین در حضور کودک هر چیزی را مطرح می کنند کودک هم این کار را در حضور دیگران انجام می دهد لذا سعی کنید که در حضور کودک از مسائل و رازهای خانوادگیتان با دیگران نگویید و حداقل زمانی که خواب است یا در خانه نیست با دیگران صحبت کنید. نکته‌ی دیگر در رابطه با آموزش رازداری به کودک جلب اعتماد کودک است. رازهای کودکان نزد دیگران چیز بی اهمیتی است اما برای کودکان ارزشمند است لذا وقتی کودکتان رازی را هرچند بی اهمیت به شما می گوید و از شما می خواهد که به کسی نگویید و وقتی کودکتان رازی را هرچند بی اهمیت به شما می گوید و از شما می خواهد که به کسی نگویید شما باید امین او باشید و به هیچ قمیتی اجازه ندهید که این اعتماد از بین برود، شما باید امین او باشید و به هیچ قمیتی اجازه ندهید که این اعتماد از بین برود.
از هر چیزی راز نسازید
رازداری خوب است، اما هر چیزی راز نیست. گاهی کودک به خاطر اسرار شما بر راز بودن یک موضوع آن را ابزاری برای چانه‌زنی می‌سازد. مثلا مادری که در بازار کودک خود را بازیافته است او را کنار می‌کشد و بارها و بارها تکرار میکند: «به مامان جون یا بابایی نگی که گمت کرده بودم این یک راز است! پدری که در خیابان وقتی با کودکش قدم می‌زند خانمی را ملاقات میکند که همکلاسی او بوده و با او گپی دوستانه می‌زند به پسرش می‌گوید: «این یک راز مردانه است به مامانی نباید بگی!”
این موضوع چند پیام برای کودک دارد: شما مقصر بوده‌اید، دیگران شما را تنبیه خواهند کرد، او از شما مهم‌تر است، زیرا رازهایی را می‌داند که شما را ضعیف میکند و خیلی چیزهای دیگر را هم خودش استنباط خواهد کرد. هر چه رازهای شما بیشتر شود مشکلات بیشتری ممکن است منتظرتان باشد. کودک را در موقعیتی قرار ندهید که دیگران برای پی بردن به اسرار شما، او را بازخواست کنند.
درمان خبرچینی کودکان
برای درمان خبرچینی کودکان بچه خبرچین را با جمله ای کوتاه تصدیق کنید: “خوشحالم که تو قانون را میدانی” این کار نیاز فرزندتان به توجه و تأیید میکند؛ بدون اینکه به خبرچینی او امتیازی داده باشید. سپس از او دور شوید. اگر موقعیت به صورتی است که باید برخورد شود، به صورت اتفاقی وارد اتاقی شوید که تخلف در آن صورت می گیرد و طوری با موقعیت برخورد کنید که گویا خودتان متوجه موضوع شده اید. اگر تصمیم دارید کودکی را که مرتکب خطا شده است ادب کنید، مراقب باشید که کودک فضول ، شاهد کار شما نباشد. اگر بگذارید او این مورد را ببیند، او را تشویق کرده اید که به خبرچینی ادامه دهد.
یکی از موثرترین روش ها برای آموزش چیزی به کودکان بازی با کودک است. در هر چیزی که فکر می کنید کودک نیاز به آموزش دارد آن مسئله را از راه و روش خودش با کودکتان بازی کنید . در زمینه ی راز نگه داری شما می‌توانید با بازی کردن یکسری اطلاعات به او بدهید و رازی داری را به او بیاموزید به عنوان مثال : وسیله‌ای را در جایی پنهان کنید و به کودک بگویید که این یک راز است و در مورد آن با کسی حرف نزند. اگر کودک توانست یک روز به کسی چیزی نگویید او را تشویق کنید .